Landing in Te Puia o Whaakari
Locatie: Nieuw-Zeeland
Door de harde wind is het niet mogelijk om vanuit Whakatane per boot naar White Island te varen, maar gelukkig kunnen we op het laatste moment nog een helicopter charteren.
Het is 10 voor 8 als ik na een goede nachtrust het gordijn van de camper openschuif. Ik noteer wederom een strakblauwe hemel. De rij met supermooi weerdagen is sinds onze aankomst in Auckland nog ononderbroken. De weer app op mijn iPhone voorspelt ook voor de rest van de dag fraaie weersomstandigheden. Het is begin februari, zomer in Nieuw-Zeeland! Bovendien is Whakatane, in het hart van de oostelijke Bay of Plenty, met meer dan 2.500 zonuren per jaar, de zonnigste plek van Nieuw-Zeeland.
Hoe teleurstellend is dan ook het telefoontje van even na 8 uur. De geplande boottocht van die dag naar het 48 kilometer uit de kust van Whakatane gelegen smeulende vulkaaneiland Whaakari gaat niet door. De wind op zee is veel te hard, de golven te hoog, de boottocht te risicovol. Helaas…
De tocht naar de enige actieve mariene vulkaan van Nieuw- Zeeland stond bovenaan op ons favoriete lijstje van het Noordereiland. Wat nu te doen?
Even na 9 uur bellen we me het vliegveldje van Whakatane om te informeren naar een laatste mogelijkheid om per helikopter naar de vulkaan te vliegen. We worden doorverbonden.
“Ja hoor, vliegen kan bijna altijd wel. Dus zeg maar hoe laat”. En zo zitten we om 11 uur aan de koffie in de briefingroom van KAHU-helikopters en volgen de veiligheidsinstructies voor onze vlucht en de landing in de vulkaan.
De vulkaan Whaakari is een onderdeel van de Taupo Volcanic Zone. Tot deze zone behoren ook de vulkanen en geothermische gebieden van het Noordereiland. In de Taupo Volcanic zone botsen de Pacifische en Indisch-Australische tektonische platen met elkaar en wordt de aardkorst in de aardmantel geduwd. Dat veroorzaakt vaak vulkanische chaos. Deze zone maakt onderdeel uit van de Pacifische ‘ring van vuur’, een hoefijzervormig gebied rondom
de Grote Oceaan dat bekend staat om het veelvuldig optreden van vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Van de 452 vulkanen in de ‘ring van vuur’ zijn er zo’n 128 actief, waaronder de Whaakari.
De Whaakari is 1.600 meter hoog, maar alleen de bovenste 320 meter steekt boven de zeespiegel uit. Op zijn ontdekkingsreis naar Nieuw-Zeeland in 1769 gaf kapitein Cook de vulkaan de naam ‘White Island’, omdat het ‘werd omhult door witte rook’. Hij is er niet geland en was zich dan ook niet bewust dat dit een vulkaan was.
Tijdens de briefing krijgen wij instructies over de strenge veiligheidseisen: we mogen alleen onder begeleiding van de piloot/gids het eiland op en zijn verplicht om valhelmen (onverwachte uitbarstingen) en gasmaskers (extreme geur van zwavel en mogelijke giftige dampen) te dragen.
Al na 20 minuten cirkelen we rond de vulkaan
Na kennismaking met onze piloot/gids Robert stappen we aan boord van de helikopter en zijn snel op weg.
Vanaf mijn plaats naast de piloot heb ik een panoramisch uitzicht over de oceaan met in de verte de smeulende krater.
Al na 20 minuten cirkelen we rond de vulkaan en is het groene dampende kratermeer al goed zichtbaar. Nog één steile bocht over links en dan zien we voor ons de landingsplaats in de krater.
Het groene dampende vulkaanmeer is uit de helicopter al goed zichtbaar.
Wat meteen opvalt is de veelheid aan kleuren. De hoog oprijzende kraterrand varieert van bruin, oranje en warmrood, afhankelijk van de ijzeroxidatie, tot het felle geel van de kristallijne opbouw van stomende en brullende fumarolen, glinsterende zwavelschoorstenen. De zwavelgeur valt nog mee. Met helmen op en gasmaskers om onze nek zijn we klaar om te gaan lopen.
Uitgerust met helmen en gasmaskers lopen we ruim anderhalf uur door de krater van de vulkaan.
Kleine erupties van gassen en puimsteen vinden regelmatig plaats, maar bij de laatste grote uitbarsting in 2000 ontstond een nieuwe krater en werd het huidige kratermeer gevormd.
We lopen behoedzaam tot aan de rand. Het meer is gevuld met een groenachtig mengsel van stomend zoutzuur en zwavelzuur met een temperatuur die kan oplopen tot wel 800 graden…
De zwaveldamp brandt in onze ogen en Robert waarschuwt dat de dampen die opstijgen een sterkt corrosieve werking hebben op onze kleding en fotoapparatuur. Uitkijken dus! Maar nog meer uitkijken dat we hier niet uitglijden. Het giftige mengsel reduceert lichaam en botten tot niets…
180 graden panorama opname van het kratermeer, gevuld met een mengsel van stomend zoutzuur en zwavelzuur. Een val in het meer is onherroepelijk dodelijk.
Tijdens de tocht geeft onze piloot/gids een boeiende uitleg over de geschiedenis en geologie van dit gebied.
Tot 1914 werd op White Island zwavel gewonnen. Een eruptie in dat jaar doodde alle mijnwerkers. De overblijfselen van het mijngebouw en de uitrusting zijn de stille getuigen van deze tragische gebeurtenis.
Videoverslag van de reis naar de mariene vulkaan Te Puia o Whaakari
Wat een fascinerende ervaring om dit mee te maken. Met 3 personen op het verder compleet verlaten vulkaaneiland…
Na anderhalf uur stijgt de helikopter weer op richting het vasteland. De piloot draait weg over rechts en we zien nog net dat de wind de stoom wegblaast bij de kroon van de vulkaan.
Terug in de camper zoeken we de betekenis op van de Maori naam ‘Te Puia o Whaakari’.
Het betekent ‘de dramatische vulkaan’
Bronnen:
-NZToday
-Wikipedia
-National Geographic reisgids Nieuw-Zeeland
-KahuNZ
